FORUM POWIATU GŁUBCZYCKIEGO

1stary2

Okolo miesiaca temu wstawilem scany z Hofrichtera, na niej tych ktorych on uznal za znaczace osobistosci z regionu. Wydal to w 1929 roku. Dzis na SBC wrzucili
"Führer durch die Ausstellung Arbeit und Kultur in Oberschlesien...." do poczytania pod:
[link widoczny dla zalogowanych]
a od wirtualnej strony 59 (odpowiada ksiazkowej 57) lista "Gornoslaskich osobistosci (zmarlych), ktore poprzez urodzenie badz dzialanie zwiazane sa z Gornym Slaskiem." , wydane to bylo w 1919 roku. Z "naszych" zwiazanych z powiatem wynotowalem nastepujace osoby:

Aleuthner Tobias,
Beck Johannes
Boenisch Gustav Adolf
Drechsler Paul
Filke Max
Hauenschild Richard Georg Spiller von
Herber Karl Johann Vincenz
Heyne Johannes Nep. Anton Franz
Kaluza Augustin
Kinner Martin von Schefferstein
Kothe Bernhard
Proske Karl
Reimann Georg
Reinelt Johannes
Scherffer Wenzel von Scherffenstein
(Schirndinger von Schirnding Fridrich Wilhelm Freiherr), jako jedyny zwiazany jedynie poprzez prace na naszym terenie
Schramm A.J.
Stanjek Anton Franz Xaver
Stein Anton Josef
Wilpert Oskar Franz Joseph

Mozliwe, ze kogos opuscilem, moze kiedys wroce do tej ksiazki to poprzez edycje poprawie. Chodzi mi tu o pokazanie tego, ze juz w tak krotkim odstepie czasu
(co to jest 10 lat??) wielu z tej listy nie znalazlo uznania Hofrichtera.

Cfeter

Rudolf Reinsch (12 I 1878,Nysa-9 XII 1930,Głubczyce).

Prezes Schlesischer Sudetengebirgsverein-Śląskiego Sudeckiego Towarzystwa Górskiego.W latach 1924-1930 nauczyciel gimnazjum w Głubczycach.Radca naukowy.

Czytam książkę Marcina Dziedzica "Morawsko-Śląskie Sudeckie Towarzystwo Górskie 1881-1945",i dość często pada jego nazwisko w kontekście rozwoju turystyki Sudetów,więc myślę że warto go tutaj umieścić.

W Głubczycach urodził się też Leopold Weidlich,długoletni (1827-1852) nauczyciel muzyki w gimnazjum w Głogówku.

1stary2

Jak to sie stalo, ze tego pana jeszcze tu nie mamy??:
[link widoczny dla zalogowanych]
Zbigniew Foryś, wpis pani Maler na Facebooku odswiezyl mi pamiec.
A tu kawalek do posluchania:
http://www.youtube.com/watch?v=xr0wAWxceZM
Tu z w przedwczoraj zmarla Gayga.

irena442002

Ksiądz Jan Kanty Zeman salezjanin zmarł w 1991 w Ściborzycach Wielkich, w 79 roku życia, 57 ślubów zakonnych i 49 kapłaństwa.Urodzony 30.08.1912 w Grójcu k. Oświęcimia. Nowicjat 1933/1934 w Czerwińsku, święcenia kapłańskie 24.06.1942 w Krakowie. Spoczywa na cmentarzu w Rozumicach. Był osobą niezwyklą,a przede wszystkim wspaniałym człowiekiem.Z jego inicjatywy w bardzo trudnych czasach powstał cmentarz i kościół w Rozumicach z którego rozumiczanie są tak bardzo dumni,poświęcony 13.12.1981r.

r5gato

Nigdy bym nie przypuszczał, że lista "znanych - urodzonych w OGL" jest taka długa. Smile

Miłe.

funkykoval

Myslę, że swobodnie można do listy dopisać p. A. Macedońskiego
ADAM MACEDOŃSKI
Ur. 29 stycznia 1931 we Lwowie. 1950-51 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, 1951-52 na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1952 pracował w Hucie Szkła w Krakowie, następnie w Państwowym Przedsiębiorstwie Konserwacji Zabytków, był dekoratorem w Miejskim Handlu Detalicznym w Krakowie Nowej Hucie. W 1978 założyciel Instytutu Katyńskiego, w 1979 Chrześcijańskiej Wspólnoty Ludzi Pracy, w 1986 Ligi Obrony Praw Człowieka. W redakcji niezależnego pisma „Krzyż Nowohucki". Autor wierszy, rysunków i piosenek.
Wiosną 1945 wstąpił do podziemnego Ruchu Oporu Armii Krajowej, do oddziału Jerzego Gregorskiego „Wilka". Założył grupę ROAK w Gimnazjum im. Witkowskiego w Krakowie, w którym się uczył.
3 maja 1946 brał udział w krakowskiej demonstracji antyrządowej i strajku szkolnym w obronie aresztowanych studentów. Jesienią 1946 uciekł podczas aresztowania. Ukrywał się na „ziemiach odzyskanych"; w Grobnikach i Głubczycach rozlepiał nocą plakaty nawołujące do głosowania „3 x NIE" w poprawkowym referendum na tym terenie.
Po amnestii w 1947 roku na rozkaz „Wilka" wstąpił do Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych.
Od jesieni 1948 uczęszczał do Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie. Był często przesłuchiwany przez Urząd Bezpieczeństwa. W 1950 roku został aresztowany za „rozpowszechnianie antysocjalistycznych dowcipów". Podpisał oświadczenie, że nie będzie więcej ich opowiadał i po miesiącu został zwolniony. W 1952 roku, pozbawiony stypendium, przerwał studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Podjął pracę w Hucie Szkła na Zabłociu w Krakowie. Od 1955 roku publikował w prasie swoje rysunki (m.in. w „Przekroju") i wiersze (m.in. od 1956 roku w „Tygodniku Powszechnym").
W okresie Października '56 działał w Studenckim Komitecie Rewolucyjnym przy Politechnice Krakowskiej. Brał udział w akcjach pomocy dla powstańców węgierskich. Należał do osób zakładających kabaret Piwnica pod Baranami i Jazz Club w Krakowie, udzielał się w duszpasterstwach młodzieżowych, gdzie wygłaszał prelekcje. Współpracował z księżmi > Franciszkiem Blachnickim, Tomaszem Pawłowskim, Andrzejem Zwolińskim i Antonim Bednarzem.
W jego mieszkaniu (od 1960 roku) w Domu Literatów przy ul. Krupniczej 22 w Krakowie odbywały się prywatne spotkania dyskusyjne, poświęcone m.in. zbrodni w Katyniu i zesłaniom Polaków w głąb Związku Radzieckiego. W 25. rocznicę zbrodni katyńskiej zorganizował akcję oblania czerwoną farbą pomnika Wdzięczności na placu Wolności w Krakowie.
W 1965 roku wyjechał do Paryża i Rzymu, skąd przysyłał do Polski wydawnictwa emigracyjne. W 1968 roku był kurierem paryskiej „Kultury" (przewoził m.in. materiały dotyczące sytuacji w Czechosłowacji). Od 1969 roku gromadził informacje na temat samospalenia Ryszarda Siwca na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie (wrzesień 1968).
W 1969 roku założył w Krakowie Międzynarodowe Studio Folksongu, które półoficjalnie działało przez dziesięć lat w klubach studenckich i duszpasterstwach. Jego zamierzeniem było przypomnienie piosenek patriotycznych, wymiana poglądów i rozpowszechnianie wiedzy o prawach człowieka. W spotkaniach brali udział polscy i zagraniczni studenci uczelni krakowskich.
W latach 70. Macedoński współpracował z Ruchem Obrony Praw Człwieka i Obywatela, Komitetem Obrony Robotników, Studenckim Komitetem Solidarności w Krakowie. Był jednym z sygnatariuszy deklaracji założycielskiej Konfederacji Polski Niepodległej z 1 września 1979.
W 1978 roku z jego inicjatywy powstał w Krakowie tajny związek (z udziałem Kazimierza Godłowskiego, Andrzeja Kostrzewskiego, Leszka Martini, Stanisława Tora), który z czasem przyjął nazwę Instytut Katyński w Polsce. Miał na celu ujawnienie prawdy i zbieranie dokumentacji o zbrodni na polskich oficerach. Wydał poza cenzurą 28 numerów „Biuletynu Katyńskiego" (1979-81), a także ulotki i dokumenty o zbrodni katyńskiej.
Pod koniec 1978 roku Macedoński wraz z Janem Leszkiem Franczykiem, Franciszkiem Grabczykiem, Henrykiem Pachem i Wojciechem Sukiennikiem założył w Nowej Hucie Chrześcijańską Wspólnotę Ludzi Pracy. Jej celem było pogłębianie świadomości religijnej i społecznej, a także upamiętnienie zdarzeń z 27 kwietnia 1960, kiedy to podjęta przez mieszkańców Nowej Huty obrona krzyża stojącego w miejscu przyszłego kościoła przerodziła się w kilkugodzinne zamieszki, brutalnie spacyfikowane przez milicję. W kwietniu 1980 ChWLP wprowadziła zwyczaj rocznicowych demonstracji patriotyczno-religijnych przy tym krzyżu, Macedoński zbierał także relacje świadków wydarzeń. Należał do redakcji niezależnego pisma ChWLP „Krzyż Nowohucki", które informowało o represjach ze strony władz, publikowało wypowiedzi osób poszkodowanych. Po wprowadzeniu stanu wojennego w grudniu 1981 pismo przestało wychodzić, wznowiono je w 1985 roku. Ponadto wydawano ulotki, odezwy i książki o charakterze religijno-patriotycznym. Wspólnotę wspomagali księża Józef Gorzelany i Tadeusz Isakowicz-Zaleski, który od maja 1980 roku wszedł w skład redakcji „Krzyża Nowohuckiego".
W sierpniu 1980 Macedoński zorganizował w nowohuckim kościele Arka Pana głodówkę dla poparcia postulatów strajkowych stoczniowców gdańskich; uczestniczyli w niej wraz z nim Franczyk, Zbigniew Łenyk, Mieczysław Majdzik i Stanisław Tor.
13 grudnia 1981 został internowany, osadzony w więzieniu w Wiśniczu, a potem w Załężu, gdzie został pobity przez tzw. atandę (specjalny oddział do tłumienia buntów) podczas zbiorowego protestu internowanych. Uczestniczył w dwóch głodówkach. Wyszedł na wolność w lipcu 1982.
W latach 80. wygłaszał prelekcje i organizował msze św. w intencji ofiar Katy-nia, doprowadził do umieszczenia kilku tablic i krzyży ku czci polskich jeńców z obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku. W 1986 roku wraz z Jerzym Smorawińskim zawiązał Rodzinę Katyńską w Krakowie. Doprowadził do wydania (po raz pierwszy w Polsce) Listy katyńskiej.
W 1986 roku razem z m.in. Zygmuntem Elbińskim założył Ligę Obrony Praw Człowieka. Dążył do spopularyzowania i przestrzegania Międzynarodowych Paktów Praw Człowieka. W 1987 roku założył Wspólnotę Obrońców Krzyża przy kościele Arka Pana.
Od 1989 roku, już oficjalnie, organizował wystawy o zbrodni katyńskiej.

Bril

Zdzisław Wiatr urodzony w 1960 w Głubczycach.
Ukończył studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, na Wydziale Grafiki w Katowicach w latach 1981-86, otrzymując dyplom z wyróżnieniem. W latach 1986-87 uzyskał stypendium Ministra Kultury i Sztuki, dla młodych twórców. Obecnie profesor nadzwyczajny w Instytucie Plastyki, Akademii im. J. Długosza
w Częstochowie. Współpracował z miesięcznikiem,,Res Publica” w Warszawie. Zajmuje się grafiką, rysunkiem, malarstwem i fotografią. Brał udział w przeszło 100 wystawach zbiorowych, m.in.: w Katowicach, Szczecinie, Warszawie, Krakowie, Bielsko-Białej, Nałęczowie, Opolu, Kanadzie, Hiszpanii. Realizował kilkanaście wystaw indywidualnych. Laureat licznych nagród i wyróżnień, m.in.: „Nagroda za debiut, Śląsko-Dąbrowskiego Komitetu Kultury Niezależnej”, Muzeum Diecezjalne, Katowice 1987; Wyróżnienie International Exhibition Of Miniature Art., Toronto, Kanada, 1989 i 1991; Wyróżnienie honorowe- ,,MISTERIUM CIERPIENIA MISTERIUM ODKUPIENIA”, Ogólnopolski konkurs plastyczny, Bielskie Centrum Kultury, Bielsko Biała, 2005.

[link widoczny dla zalogowanych]

mieszkaniecmiasta

Doradzam - wpisujcie, jak najwięcej osób - może to pomoże naszym mieszkańcom poprawić samopoczucie i będą bardziej cenili nasza zapyziałą mieścinę.
Łapanka w takich przypadkach jest dobra!!!

1stary2

Nie znajduje tuz Kargera. (Moze zle szukam??) Richard Karger, malarz, zapewne mlodszy kolega rzezbiarza Ondruscha. Dziela jego zdobia niejeden kosciol nie tylko w okolicy.
W "Kalendarzu Glubczyckim 1997" na str. 80 tekst pana Rathmanna o artyscie. W Kalendarzu "2010" pisala o nim tez krotko pani Maler. Wszystkie kalendarze latwe do odszukania na stronach SBC.

1stary2

1stary2

Bardzo chcialbym sie teraz mylic! Mamy, czy nie mamy??? Drzażdżyński, az skopiowalem. Jakos opcja szukaj nie znalazlem.
Ach, Bril.... "Dżażdżyński Stanisław – filolog i slawista "!!
"Dż.." Popraw prosze!

Diosmektyt

Adam BOgdani-90 oosba na liście stu najboagtszych Polaków. [link widoczny dla zalogowanych]
Kończył nasze liceum i mieszkał wiele lat w Głubczycach.

1stary2

Zapiski Towarzystwa Naukowego w Toruniu, T. 5 nr 3/4, (1920), w zasadzie caly numer o Anastazym Sedlagu
[link widoczny dla zalogowanych]

Bril

Karl Schabik (1882-1945)

[link widoczny dla zalogowanych]

"Budowę radiostacji nadzorował miejski radca budowlany Karl Schabik (1882-1945) wraz ze swoim pomocnikiem, mistrzem budowlanym Hennkiem.

Urodzony w Głubczycach Schabik w latach 1919-45 był gliwickim radcą budowlanym, a wg jego projektu powstała jedna z najsłynniejszych gliwickich budowli, czyli monumentalny, istniejący do dzisiaj, mocno przebudowany, gmach "Haus Oberschlesien" (stary doszczętnie spalił się w 1945 roku). Budynek radiostacji wzniesiono przy obecnej ul. Radiowej, zaraz za koszarami gliwickich ułanów...."

Czytaj więcej na [link widoczny dla zalogowanych]

1stary2

Polecam dokladne przesledzenie, szereg filmikow, wypowiedzi dr. Bednarskiego. Sa to aktualne informaqcje:
[link widoczny dla zalogowanych]

wydaje mi sie, ze sa to wypowiedzi ze spotkania z 28 kwietnia w gliwickim muzeum.

1stary2

Tu nieco z biografii:

[link widoczny dla zalogowanych]

1stary2

Boze, patrzysz a nie grzmisz!! Karwowskich tu nie mamy! Stanislawa (w Domu Nauczyciela byla/jest?) tablica upamietniajaca) nauczyciela w poprzedniku naszego ogolniaka i jego syna Adama, asolwenta. Nie mamy prof. Borzuckiego. Antoni Borzucki, pierwszy dyrektor popularnego poznanskiego po odzyskaniu niepodleglosci przez Polske "Marcinka" (Wilcza!!) Brakuje innego Wielkopolanina, tez nauczyciela ktory w nasze strony zostal "zeslany" przez pruskie wladze. Prof. Stanislaw Szenic, byl tu przed Karwowskim i Drzazdzynskim. Poza OGL, podobnie jak prof. Drzazdzynski pracowal tez w Klodzku.
Musze sie tej liscie przygladnac dokladniej, sa pewnie i inne brakujace nan nazwiska.
Zdaje sie, ze starczy moich "fochow", trzeba tu znowu czesciej zagladac! Gdyby jeszcze posty w prosty sposob udawalo sie zilustrowac obrazkami.......

PS. Wszyscy poza Szenicem sa wzmiankowani w Wikipedii. O wszystkich (wlacznie) z Szenicem sa moim zdaniem artykuly w Kalendarzach Glubczyckich autorstwa Kasi Maler i Adama Freja

1stary2

Moritz Schulz...: [link widoczny dla zalogowanych]
Карл Карлович Булла, innymi slowy: Carl Oswald Bulla. Kiedys gdzies powiedzialem, ze nie wszyscy z OGL na zachod wyjechali. Ten gosc to potwierdza. Wybral kierunek przeciwny. No i wygral!! Ach gdyby jeszcze obrazki tu tak latwo sie wstawialo jak na fb....
[link widoczny dla zalogowanych]

Moim zdaniem Карл Карлович to byl niczego sobie gostek!!
Albo nieco wspolczesniej: Justyna Kasprzycka,
[link widoczny dla zalogowanych]
Na FB ktos mi ten link trafnie skomentowal "zyzna gleba to i owoce piekne"!